© Θανάσης Καρατζάς
Ο Κ. Δημητριάδης, εκτός από τα πέντε χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής και άλλα τρία που εργάστηκε στην Πάτρα, δεν εγκατέλειψε ποτέ αυτό το σπίτι και, από ό,τι κατάλαβα, δεν σκοπεύει να το κάνει. Έχει δύο παιδιά, δύο κορίτσια, που δεν ξέρει τι θα κάνουν, αλλά όπως λέει, «η ζωή τους είναι δική τους, δεν θα τους πω εγώ τι θα κάνουν».
Έξω, στη λιακάδα της αυλής, όπου η τριανταφυλλιά ετοιμαζόταν κι αυτή να ανθίσει, με συζητήσεις για τα επαγγέλματα που χάνονται, για τα καλά και τα κακά της τεχνολογίας, για τον Ισαάκ Ασίμοφ, για τη ζωή και για πολλά ακόμα, είχαμε με τον κύριο Κωνσταντίνο Δημητριάδη έναν αποχαιρετισμό που δεν μας άρεσε. Χωρίς χειραψία.
© Θανάσης Καρατζάς
Κλείνοντας πίσω μου την πόρτα της αυλής για να βγω στο πεζοδρόμιο της Πατησίων κι ενώ γυρνάω να ρίξω μια τελευταία ματιά, μια κυρία, περαστική, ευγενέστατη, με ρωτάει. «Κύριε, ξέρετε αν κατοικείται αυτό το σπίτι; Περνάω συχνά και όλο αναρωτιέμαι». «Μα ναι, κοιτάξτε τα μπαλκόνια πόσα λουλούδια έχουν, κάποιος τα φροντίζει».
© Θανάσης Καρατζάς
Ήξερες για την κηπούπολη Κυπριάδου ότι…
▶ Η πολυκατοικία της Πατησίων 346 βρίσκεται στη συνοικία Κυπριάδου, γνωστή ως κηπούπολη Κυπριάδου. Όλα άρχισαν το 1891 όταν ο Μίνως Κυπριάδης, ο οποίος σε ηλικία 14 ετών είχε μεταναστεύσει στην Αίγυπτο, γύρισε πίσω στην Ελλάδα και αγόρασε μια μεγάλη έκταση στα Πατήσια. Σε αυτήν την έκταση ο γιος του, Επαμεινώνδας Κυπριάδης, ανέλαβε να φτιάξει την οικοδόμηση της πρώτης κηπούπολης της Αθήνας, με τις αρχές της χαμηλής δόμησης, της απαγόρευσης άλλων χρήσεων, με άνετους ελεύθερους χώρους, μονοκατοικίες, μεγάλους δρόμους και πλατείες. Ο Κυπριάδης χρησιμοποίησε τυποποιημένα δομικά υλικά και κατασκεύασε φθηνές επαύλεις ευρωπαϊκού ρυθμού, τις οποίες διέθεσε σε δημοσίους και τραπεζικούς υπαλλήλους σε τιμή κόστους. Την περίοδο του Μεσοπολέμου έζησαν εδώ γνωστοί ζωγράφοι και γλύπτες, μεταξύ αυτών ο Φώτης Κόντογλου, ο Σπύρος Παπαλουκάς, ο Ουμβέρτος Αργυρός, ο Σπύρος Βικάτος, ο Γιώργος Βακαλό, ο Γιάννης Σπυρόπουλος, η Νίτσα και η Φούλα Καναρέλλη, η Φρόσω Ευθυμιάδη-Μενεγάκη. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μεταπολεμικά και κυρίως από τη δεκαετία του 1970, όταν πολλά μεσοπολεμικά σπίτια κατεδαφίστηκαν δίνοντας τη θέση τους σε πολυώροφες πολυκατοικίες (πηγή: Μαριάνθη Μπέλλα, εκπαιδευτικός, blog Κριτική Παιδαγωγική - criticeduc.blogspot.com).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου